Kapela Karpati to muzyczne trio, które zaprezentowało nam najpiękniejsze ludowe utwory rodem ze Słowacji, Ukrainy, Węgier, Serbii, Rumunii i oczywiście Polski. Muzycy, przy użyciu skrzypiec, kontrabasu i akordeonu, zagrali na naszej folkowej wrażliwości. Zabrali nas w świat wysokich gór, szemrzących strumieni i pięknej przyrody. Przejmujące głosy naszych artystów, z charakterystycznym zaśpiewem, poruszyły nasze serca i dusze. Usłyszeliśmy między innymi nasz góralski evergreen „W murowanej piwnicy” oraz ukraińską pieśń „Czom Ty nie priszol”.

Wisienką na torcie było brawurowe wykonanie piosenki Sanah „Ale jazz”… oczywiście w folkowej aranżacji.

Śpiew na dwa głosy, poruszające brzmienie instrumentów i energia płynąca z ludowych pieśni to najpełniejsze podsumowanie tego muzycznego wydarzenia.

Z niecierpliwością czekamy już na kolejny koncert.

Rakowiecka 37 to miejsce, w którym działa się historia. Mury, dziedzińce i cele to niekiedy już jedyni świadkowie rozgrywających się tu kiedyś ludzkich dramatów wprzęgniętych w wielką politykę. Te biografie z czasów stalinowskich, a także późniejszych, przypadające na okres stanu wojennego i „Solidarności”, ożywają na czas zwiedzania dzięki opowieściom przewodnika. Spacerując po dziecińcu dawnej katowni SB, po przygnębiających długich korytarzach, przechodząc obok miejsc masowych egzekucji, w naszej świadomości ożywała pamięć o wielkich Niepokornych: rotmistrzu Witoldzie Pileckim, majorze Hieronimie Dekutowskim „Zaporze”, generale Auguście Fieldorfie „Nilu”. Szczególne wrażenie zrobiły na nas niezwykłe eksponaty: fragment obuwia Danuty Siedzikówny „Inki” czy Order Orła Białego, którym pośmiertnie został odznaczony rotmistrz Pilecki.

Każdy nawiedzający te wrota stalinowskiego piekła może na nowo odczytać słowa Pileckiego, że „Auschwitz w porównaniu z więzieniem na Mokotowie to była igraszka”.

Podobnych wrażeń dostarczyła wizyta w Muzeum Powstania Warszawskiego. Nowoczesne, multimedialne ekspozycje krok po kroku poprowadziły nas przez 63 dni przelewu krwi i bohaterstwa Powstańców. Fotoplastikon, ściana imitująca bicie serca, imponujący bombowiec Liberator , projekcja filmu 3D „Miasto ruin” to tylko niektóre, chwytające za serce, atrakcje muzealne. Atmosferę i grozę tamtych dni mogliśmy poczuć przeciskając się przez wąskie kanały przywodzące na myśl podziemne powstańcze trasy.

Czy o ważnych wydarzeniach historycznych i uroczystościach patriotycznych można mówić bez patosu i egzaltacji? Szkolny apel z okazji rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja pokazał, że tak. Uczniowie klas ósmych zagrali samych siebie, czyli młodych ludzi, którzy poszukują odpowiedzi na ważne pytania. Odkrywają dokonania bohaterów tamtych lat: Stanisława Staszica, Hugo Kołłątaja, króla Stanisława Augusta i ich stronników. Mimo początkowej niechęci zagłębiają się w meandry przeszłości i analizują zapisy pierwszej w Europie, a drugiej na świecie konstytucji.

Po chwili wkraczają na scenę najmłodsi (w tej roli uczniowie klasy IV), by słuchać opowieści o królu Stanisławie i jego przyjaciołach w konwencji bajki.

Ich dociekliwe pytania i celne uwagi podkreślały ważny, ale też i bezpretensjonalny wymiar uroczystości.

Można zatem za młodymi artystami powtórzyć, że o ważnych wydarzeniach historycznych warto pamiętać! Po stokroć warto!